kinderen en kleinkinderen

Het was alweer een tijdje geleden dat mijn "schrijfzoon" Marc op bezoek was. Hij wilde nog tijdens de zomermaanden eens langs komen. Sedert enige tijd verblijft hij niet meer in de instelling waar hij jarenlang verbleef maar woont nu in een systeem van begeleid wonen. Dit bevalt hem prima en hij heeft veel meer zelfvertrouwen gekregen. Zijn begeleidster draagt hij op handen en zij doet ook veel voor hem.
Gisteren zou hij met de trein om 10.27 uur in het station toekomen. Ik was ruim op tijd  en zag in de verte nog niet de lichtjes van een naderende trein. Plots werd er op mijn shouder getikt en toen ik me omdraaide stond een lachende Marc voor me. Ik was zo verbouwereerd dat ik het eerste ongeblik geen woord kon uitbrengen. Ik ben altijd zo bezorgd tot het ogenblik dat ik hem uit de trein zie stappen. Dan weet ik dat hij de reis goed volbracht heeft  en zich niet heeft vergist , anders was het eindstation Blankenberge ipv Knokke. Hij had een vroegere trein kunnen nemen omdat die moest wachten op een andere trein die met vertraging het station van Brugge was binnengelopen. Meestal wacht de trein naar Blankenberge en Knokke een tijdje op een trein op de hoofdlijnen.

Marc mocht het menu kiezen en toen ik enkele voorstellen deed koos hij voor mosselen. Dus 's middags aten we mosselen met friet en opa had voor dessert chocolademousse gemaakt .
Toen zijn we op de fiets gesprongen en hebben de hele zeedijk afgefietst. Ik weet dat Marc graag fietst . Hij heeft verleden jaar meegedaan aan de paralympics wielrennen en had een mooie tijd gefietst. Volgende week gaat hij met zijn begeleider naar Berlijn om er een paar dagen te fietsen. Ik hoop dat hij weer mooie resultaten haalt.

Maar wij reden aan een gezapig tempo en gingen kijken naar de Put van Cloedt waar er op dat ogenblik een heleboel zeilbootjes ronddobberden. Er was een initiatieles bezig . We zagen ook surfers en daarna reden we naar zee . In de baai van Heist was het een ferm stuk wandelen om tot bij het water te geraken ,daar heb je zeker geen last van een overvol strand.
Een rustpauze lasten we in met een ijsje en reden dan tot aan de Lekkerbek( het andere einde van de zeedijk) om daar af te slaan richting huiswaarts maar eerst nog even een cartoon meepikken en een kiekje bij de Molen van ' Kalf. 

Hij vertrok met twee grote belegde stokbroodjes in zijn zak ,die zou hij thuis opeten want hij had nog geen honger en daarna ging hij nog eens naar de Lokerse feesten!!
Ik was die avond echt versleten. De poetsdag van de dag ervoor zat nog in mijn rug en nu waren mijn benen versleten ;-)